Ernest Hemingway - Αποχαιρετισμός στα όπλα (αποσπάσματα)

Επικεφαλής κάθε χώρας υπάρχει μια τάξη ηλιθίων που δεν καταλαβαίνει τίποτα και που ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει.

*

Είμαστε πιο ήρεμοι τώρα, γιατί νικηθήκαμε.

*

Κατοικούμε σ' ένα μέρος όπου τα πράγματα δεν έχουν σημασία.

*

Μια μέρα, στο στρατόπεδο, πέταξα στη φωτιά ένα κλαρί που ήταν γεμάτο μυρμήγκια. Όταν ἄρχισε νὰ καίγεται, τα μυρμήγκια μαζεύτηκαν κι' ἄρχισαν να τρέχουν στὴν ἀρχὴ πρὸς το κέντρο όπου βρισκόταν ἡ φωτιά. Κάνοντας μια μεταβολή, έτρεξαν μετὰ στὴν ἄλλη ἄκρη. Οταν αὐτὴ ἡ ἄκρη γέμισε, ἔπεσαν στη φωτιά. Μερικά γλύτωσαν μὲ τὸ κορμί μισοκαμένο καὶ ἔτρεχαν χωρὶς νὰ ξέρουν που πήγαιναν. Τὰ περισσότερα ὅμως ἔτρεξαν πρὸς τὴ φωτιά, ὕστερα πρὸς τὴν ἄλλη άκρη, όπου μαζεύτηκαν γιὰ νὰ πέσουν στὸ τέλος στη φωτιά. Θυμάμαι πως σκέφτηκα τότε πὼς ἦταν τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ πως παρου σιαζόταν μια μοναδικὴ εὐκαιρία να παίξω τον ρόλο του Μεσσία, νὰ τραβήξω τὸ κλαρὶ ἀπὸ τὴ φωτιὰ καὶ νὰ τὸ ρίξω σὲ κάποιο μέρος ὅπου τὰ μυρμήγκια θάβρισκαν τρόπο να φύγουν καὶ νὰ σωθοῦν. Δὲν ἔκανα ὅμως τίποτ᾽ ἄλλο παρὰ νὰ βρέξω το κλαρί με νερὸ ἀπὸ ἕνα κύπελλο, ποὺ ὅταν ἄδειασε θὰ μοῦ χρεια ζόταν νὰ ἑτοιμάσω ἕνα ουΐσκυ με νερό. Πιστεύω πως αὐτὸ τὸ ποτήρι νερό πάνω στὸ ἀναμμένο κλαρὶ δὲν ἔκανε τίποτ' ἄλλο παρὰ νὰ ζεματίση τὰ μυρμήγκια.

Μετάφραση: Γ. Παπαγεωργίου

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ της Ελευθερίας Θανόγλου