Σαράντα μαχαίρια να σε ματώνουνε
σαράντα γιατροί να μη σε σώνουν
σαράντα βουνά ν' ανέβει η μάνα σου
σαράντα ποτάμια να πηδήσει
τα μισά μαλλιά της να μείνουν στα κλωνάρια
σαράντα γιατρικά να σου φέρει κι εσύ να λυώνεις
σαράντα ποτήρια φαρμάκι να πίνεις κάθε αυγή
σαράντα νύχτες να ψυχομαχάς και να μην παραδίνεις
σαράντα αράχνες να σου φαίνουνε το σάβανο
σαράντα καρφιά να σου καρφώσουνε την κάσα
σαράντα πικρές φορές, τόσες ναβγεί η πικρή ψυχή σου.
Κι όταν σε βάλουνε στη γη, στη γη και στο κρύο χώμα
εγώ να γίνω ο τάφος σου, να σ' αγκαλιάζω αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου