Αναμονή η τιμή του χρόνου.
Σφίξιμο από ήχους ανατριχιαστικούς
κι ασάλευτα ακροδάχτυλα
περιμένουν το τέρμα
στο τούνελ της δοκιμασίας
καθώς το σκούρο της ρέμβης
γίνεται παλμός σε ξύπνημα
από τα ουρλιαχτά των ματωμένων παιδιών.
Στερέωμα της μοναξιάς
σε μεσονύχτια αρμονία
οι σπασμένοι λυγμοί του μονολόγου
υψώνονται ως το κατάρτι των ημίθεων
αποζητώντας την αδούλωτη ζωή
( κι από μια οδευόμενη πρόκληση
στη συνεισφορά της προσευχής
άκουσμα βαθύ πλανιέται
ο καημός παράπονου ).
Αναμονή η τιμή του χρόνου.
Ώσπου απρόσμενη σφυρίχτρα
απ' το στόμα πρωτοφανών πολιτειοφθόρων
που έτυχε να' χουν το βλέμμα τους
στραμμένο στο μέλλον
καλεί τέλος της βάρδιας
σε κράσπεδα νάρκωσης
κι οι προβολείς του βαγονιού
ιριδίσματα σε ήρεμη στροφή
για να ξετυλιχτεί η αέναη ειλικρίνειά τους.
Μαρτυρίων στιγμιότυπα
- λεπίδι σ' ό,τι έδωσαν τα νέα παιδιά-
απαλείφουν την ατμόσφαιρα υποταγής
το άβατο του νόμου
και σε προπύργιο κενόηχης στιγμής
τέτοιας που λες " ξαναχαράζουν το μειδίαμα
σ' αρχαία κόρη φέρελπη "
νεκροθάφτες αθώων τύψεων
στέκονται σιμά τους
στον αβασάνιστο συνωστισμό
οι πένθιμα ενηλικιωμένοι.
Από τη συλλογή " Κράσπεδα νάρκωσης "
Εκδόσεις Δωδώνη, 1993. Σελ.37- 38.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου