Γιάννης Υφαντής - Τέσσερα ποιήματα

 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Χυμένη πίσσα· είναι το αίμα

κάποιας τελετουργίας σκοτεινής·

βαρέλια έσφαξαν τη νύχτα οι εργολάβοι

στα θέμελα της μαύρης εποχής.

Η θάλασσα ουκ έστιν έτι·

πάνω στο πτώμα της φυτρώνουν νάυλον σπυριά.

Με θλίψη αναλογίζομαι που έλειψαν για πάντα

οι άγιοι κ’ οι ληστές απ’ τα βουνά.

Το σιδερένιο γένος είναι τώρα στην ακμή του.

Οι δολοφόνοι είν’ απ’ όλους σεβαστοί.

Κερνά ο διάβολος τη δίψα κι απ’ τ’ ασκί του

πίνουνε προλετάριοι κι αστοί.

.

.

ΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΪ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Είπαν οι μετριότητες μες στην καρδιά τους:

«Αυτός έχει ταλέντο, έχει πνεύμα, έχει λόγο, συνεπώς

είν’ επικίνδυνος. Κι εμείς;

Θα αναπτύξουμε δημόσιες σχέσεις, θα κρατήσουμε

θέσεις κλειδιά,

διάσελα της διοίκησης, καρτέρια της κουλτούρας κ’ είμαστε

πολλοί για παγανιά.

Το σύστημα εξ άλλου θα ’ναι με το μέρος μας.

(Τέτοιους το σύστημα ανέκαθεν

τους απομόνωνε, τους τσάκιζε).

Το σύστημα στο πρώτο σφύριγμά μας, στου ματιού

το πρώτο κλείσιμο, το σύστημα

θα ανταποκριθεί, γιατί το σύστημα

αποτελείται από τέτοιους σαν κι εμάς.

Όντας του κόσμου τούτου εμείς

ο κόσμος τούτος θα ’ναι με το μέρος μας.

Ποιήματα αυτός, πνεύμα και λόγο;

Εμείς εκδόσεις, κόμματα, ψιθύρους, επαφές, επιτροπές,

εφημερίδες, εταιρείες, διαστρέβλωση, εκπομπές…

Κι αν είναι ακόμα κι ο Χριστός ο ίδιος

εμείς στη θέση του θα βάλουμε

κάποιο ακίνδυνο για μας

υποκατάστατο,

έναν ας πούμε Βαραββά. Και τους παπάδες.

Το σύστημα θα είναι με το μέρος μας. Κι εξ άλλου

μέρα τη μέρα, χρόνο με το χρόνο

εμείς θα είμαστε το σύστημα».

Ω Ίσσα,

«Σκόρπιες οι δροσοστάλες, μα

της κόλασης οι σπόροι περασμένοι στην κλωστή».

.

.

ΟΙ ΠΟΛΥΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΙ

Βγάλε κι εσύ μια συλλογή, με ποίηση σκουπίδια

και βρες της μούχλας τα μουνιά, τα σάπια βρες αρχίδια

να σε πολυβραβεύσουνε, κι ως πολυβραβευμένος

αδιακόπως στην TV θα είσαι καλεσμένος.

Στη λίστα θα γραφτείς κι εσύ που ’ναι γραμμένοι όλοι

που επιλέξαν της TV οι μυρωμένοι κώλοι.

Θα είσαι κάθε δυο και τρεις σε κάποιες εκπομπούλες

για ποίηση να μας μιλάς να λες χαζομαρούλες

κι έξω σα βγαίνεις τα μικρά θα λεν «Κοίτα μαμάκα

την είδα σε μιαν εκπομπή αυτή τη σακαράκα,

ω πως γυαλίζουν όλοι αυτοί που στο γυαλί μας βγαίνουν

στην τρυφερή καρδούλα μου νοιώθω για πάντα μπαίνουν».

«Άντε μεγάλωσε κι εσύ, γράψε σαχλαμαρίτσες

και στο γυαλί ν’ αξιωθείς να μας μιλάς για πίτσες…

Κι αν φέρνει ανυπόφορη σ’ εσένα βαρεμάρα

η πολυβραβευμένη τους μεγάλη σαχλαμάρα

σκέψου που αυτή στην υψηλή σε φέρνει κοινωνία

όπου μ’ αξιοπρέπεια ζούνε μες στην ανία

όπου δεν κλαίνε δεν γελούν ως κάμνουν οι αγροίκοι

μα τρών’ ο εις τον άλλονα σαν πεινασμένοι λύκοι”.

.

.

ΠΡΟΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΓΑΣΤΕΡΕΣ

(μάγκικο σε χαλαρή ομοιοκαταληξία)

.

Το που ’χεις γίνει πιο γνωστός

από εμέ λόγω TV

αυτό καθόλου δεν θα πει

πως έχεις γίνει πιο σοφός.

Ω σκουριασμένε τενεκέ

π’ όλο αδειάζεις χάμου

τα λόγια μου επιμελώς

κρύβοντας τ’ όνομά μου.

Τί καμαρώνεις άχρηστε

που ανέβηκες τη σκάλα;

Το σύστημα σ’ επέλεξε

γιατ’ ήσουνα κουφάλα.

Κι αν προσπεράσεις όλ’ αυτά

πάντα θα σε προφτάνει

ο λόγος που θα σε τιμά

με πλαστικό στεφάνι:

«Στ’ αγγειά όπου εχέζαμε

καίγουνε πια λιβάνι

κ’ οι μούτσοι που γαμούσαμε

γίνανε καπετάνοι».

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, bibliotheque 2019