Ο Εκκλησιαστής είπε: ένα λιοντάρι νεκρό δεν αξίζει
Όσο ένα σκυλί που γαυγίζει. Φάγετε λοιπόν και πίετε.
Όλα είναι καπνός και σκιά. Η ζωή από πάντα απελπίζει.
Στο μνήμα μέσα το θεοσκότεινο μηδέν κείται.
Την αρχαία νύχτα από τον πύργο του ψηλά κοιτάζει,
Στο φιλντισένιο θρόνο του θλιμμένος έχει γείρει,
Και τέτοια πικρά με το μυαλό του βάζει,
Η σκέψη του πελάγωσε σα ναυαγού σε μακρινό ακρωτήρι.
Όμως εγώ τον ήλιο αγαπώ κι αλλιώς στενάζω,
Τον αμετάκλητο θάνατο ψέμα φριχτό ονομάζω.
Μ’ ένα δρασκέλισμα απλό στην ευτυχία περνάτε.
Το λέω γιατί ακούω διαρκώς απ’ της αθανασίας τα μήκη
Στη μέθη μέσα και τη φρίκη
Την αιώνια Ζωή που ανυπόμονη βρυχάται.
Μετάφραση: Βαγγέλης Κάσσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου