Franz Kafka - Η μεταμόρφωση (Aποσπάσματα)

Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωί, από κάποιο ταραγμένο όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε μια τεράστια κατσαρίδα.

Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, και η ράχη του ήταν σκληρή σαν καύκαλο. Όταν σήκωσε λίγο το κεφάλι του, είδε ότι είχε μια καφετιά, φουσκωτή κοιλιά, χωρισμένη σε τοξωτές, σκληρές πτυχώσεις, από όπου η κουβέρτα του μόλις και μετά βίας κρατιόταν και νόμιζες ότι θα γλιστρούσε στο πάτωμα, από στιγμή σε στιγμή. Τα αμέτρητα ποδαράκια της, αξιοθρήνητα ισχνά σε σχέση με όλο του το σώμα, ανοιγόκλειναν σπασμωδικά μπροστά στα μάτια του...

.......................................................................................................................................................................

 «Αχ Θεέ μου», συλλογίστηκε, «τι εξουθενωτικό επάγγελμα διάλεξα! Μέρα–νύχτα ταξιδεύω. Οι σκοτούρες αυτής της δουλειάς είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που θα είχα σ’ ένα δικό μου μαγαζί. Κι έπειτα, εκτός από τον πονοκέφαλο της δουλειάς, έχω την ταλαιπωρία του ταξιδιού, την έγνοια για τις αλλαγές στα δρομολόγια των τρένων,...και βλέπω συνεχώς καινούργια μούτρα, χωρίς ποτέ να έχω σχέσεις σταθερές και εγκάρδιες με κανέναν. Ο διάολος να την πάρει για δουλειά...»

Φρ. Κάφκα «Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ» Εκδοτικός Οίκος: «Δαμιανός» (μετάφραση Ελένη Καλκάνη)

..Ο Γκρέγκορ, παρασυρμένος απ’ τη μουσική, τόλμησε να προχωρήσει κι έφτασε μέχρι να βάλει το κεφάλι του μέσα στο καθημερινό δωμάτιο. Δεν απορούσε και πολύ που τελευταία λογάριαζε ολοένα και λιγότερο τους άλλους. Παλιά ήταν περήφανος που λογάριαζε τους άλλους. Κι όμως, σε τούτην ακριβώς την περίπτωση είχε περισσότερους από κάθε άλλη φορά λόγους να κρύβεται, γιατί εξ αιτίας της σκόνης που είχε σκεπάσει την κάμαρά του και σηκωνόταν σαν κουρνιαχτός στην παραμικρή του κίνηση ήταν κι ό ίδιος βουτηγμένος στη σκόνη. Κλώστες, τρίχες κι αποφάγια σέρνονταν μαζί του, έτσι που είχαν πιαστεί στην ράχη και στα πλευρά του. Η αδιαφορία του για τα πάντα είχε μεγαλώσει τόσο, ώστε δεν γύριζε πια να ξύσει και να καθαρίσει τη ράχη του πάνω στο χαλί, όπως έκανε παλιότερα κάμποσες φορές τη μέρα. Και παρά τα χάλια του, δεν δείλιασε από ντροπή να προχωρήσει λιγάκι στο πεντακάθαρο πάτωμα του καθημερινού δωματίου.

Φραντς Κάφκα, Η Μεταμόρφωση

.........................................................................................................................................................................