Παρακαλώ,
έχετε την καλωσύνη
Να με διαφθείρετε;
Για την ώρα,
ας εξοφλώ με δάκρυα
τον παλιό λογαριασμό μας
για την καρδιά που μου χαλάσατε.
Η απόδειξη ισχύει και για την ποίηση.
Ο φόρος, με μοναξιά, βαραίνει
εμένα.
Μιαν υπογραφή, παρακαλώ,
εδώ που λέει:
Άνθρωποι...
...Ευχαριστώ.
Σπύρος Κοκκίνης (1928- 2004)
Ποιητική ανθολογία της νέας ελληνικής γενιάς Άγκυρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου