Με θεωρείτε ζωντανό
Αφήνω τα μάτια μου ανοιχτά
Κοιτώ τη νύχτα
Και γνωρίζω για να σας αρέσω
Να πέμψω 'κει δυο κουκουβάγιες
Τις πασπαλίζω μ' άστρα
Kαι οι δρόμοι είναι ποτάμια
Ανάμεσα σε ακροποταμιές λάσπης
Είμαι εκεί ψιθυρίζω
Και τα λόγια αυτά σας καταλαβαίνουν
Όπως καταλαβαίνει ο άνεμος
Αυτό το αγριόπευκο όπου είμαστε
Πλημμυρισμένοι δροσιά
Εγώ όμως βρίσκομαι αλλού
Δεν είμαι ζωντανός
Είμαι νεκρός και παγωμένος
Δεν είμαι εδώ
Απλά σας μιλώ
Και εσείς ακούτε χωρίς να γνωρίζετε
Πόσο μακρινά είναι ετούτα τα πράγματα
Πόσο με αθυμούνε ετούτες οι φυλλωσιές
Που μας προσπερνούν μέσα στη νύχτα
Κι αύριο θα είναι οι πατημασιές
Των βημάτων μου μέσα στην άλλη νύχτα.
Πηγή: Καταραμένοι Γάλλοι Ποιητές, Απάνθισμα (13οs - 20ος αιώνας), Επιλογή - εισαγωγή - μετάφραση: Ελένη Κόλλια, Πρόλογος: Γιάννης Λειβαδάς, Εκδόσεις Ηριδανός 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου