Ήμουν κάποτε μια νότα σ’ ένα φθαρμένο πεντάγραμμο -θυμήθηκε
Κανείς δεν μ’ έκανε τραγούδι
αλλά εγώ δεν το έβαλα κάτω
Τις νύχτες -αιώνες τώρα- μπαίνω στ’ αυτιά των σκύλων
κι εκείνοι τρέχουν αμέσως να προστατέψουν όσους αγάπησα
Με λένε θάνατο, Μετρονόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου