Κώστας Γ. Παπαγεωργίου - [άτιτλο]

Ὡραῖα ξεκίνησε ἡ μέρα

μόνο μή μ᾿ ἄγγιζε στό τρόλλεϋ

ὁ τυφλός καί ἡ τρελή

μέ τίς ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες ἁγίων

σέ πόζες καθημερινές ὅπως

στήν κάμαρα στό μπάνιο στό παράθυρο

ἤ νά χαζεύουνε σαρακοστή

μπρός σέ βιτρίνες κρεοπωλείων.

Ὡραῖα ξεκίνησε ἡ μέρα

ἄν καί δέν ἤτανε καθόλου εἰδυλλιακή

τοῦ γαλατᾶ ἡ κάτασπρη ὑλακή

καί τῶν μεταλλικῶν κυπέλων του ὁ κρότος

πού ἔκοβε σά σπαθί στά δυό 

τό σκότος.

Μπορῶ νά πῶ ὡραῖα ξεκίνησε ἡ μέρα

διέκρινα μάλιστα καί σπέρματα

στό ἀντικρυνό πού λιάζονταν σεντόνι

μόνο μήν ἔκοβε στά δυό τήν καλημέρα μου

ὁ κρεμασμένος

ἀπ᾿ τό ἀπέναντι μπαλκόνι.

Τόση ὀμορφιά πού μοῦ εἶναι δύσκολο νά πῶ

στό φῶς τοῦ ἥλιου ἡ πρωινή ἐφημερίδα

ἄν ἤτανε μιά λίμνη ἀπό τό αἷμα μου

ἤ μαύρη τοῦ τυπογρφείου κηλίδα.

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, «Τό Οἰκογενειακό δέντρο».