Νικηφόρος Βρεττάκος - Χρέωση

Τό βλέμμα σου πέρασε σάν ἀστραπή,

βυθίστηκε μέσα μου, διακλαδώθηκε,

διέτρεξε τά ὑπόγειά μου στρώματα,

τίς στοές, ὅπου ἔχουν ἀποτεθεῖ,

πότε δέν ξέρω, πῶς κι ἀπό ποιόν,

πολύτιμα μέταλλα, ὅπως: Χρυσός,

τρυφερότητα, χρώματα, ἀγάπη.

Κι ἄν κοιτῶ κάθε τόσο τούς δεῖχτες

τοῦ ἥλιου, μετρῶ τόν καιρό, εἶναι γιατί

μοῦ χρειάζονται μέρες καί μέρες,

χαρτιά καί χαρτιά, ν’ ἀποσβέσω

αὐτή τήν οὐράνια μου χρέωση.

[Από το ΗΛΙΑΚΟΣ ΛΥΧΝΟΣ, 1984]