Γιώργος Σεφέρης - Δεκαέξι χαϊκού

Τοῦτο τὸ ἀκαριαῖον… ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ

Α΄ Στάξε στη λίμνημόνο μια στάλα κρασίκαι σβήνει ο ήλιος. Β΄ Στον κάμπο ούτ’ ένατετράφυλλο τριφύλλι·ποιός φταίει απ’ τους τρεις; Γ΄ Στον Κήπο του Μουσείου Άδειες καρέκλεςτ’ αγάλματα γυρίσανστ’ άλλο μουσείο. Δ΄ Να ’ναι η φωνήπεθαμένων φίλων μαςή φωνογράφος; Ε΄ Τα δάχτυλά τηςστο θαλασσί μαντίλικοίτα: κοράλλια. ΣΤ΄ Συλλογισμένοτο στήθος της βαρύμες στον καθρέφτη. Ζ΄ Φόρεσα πάλιτη φυλλωσιά του δέντρουκι εσύ βελάζεις. Η΄ Νύχτα, ο αγέραςο χωρισμός απλώνεικαι κυματίζει. Θ΄ Νέα Μοίρα Γυμνή γυναίκατο ρόδι που έσπασε ήτανγεμάτο αστέρια. Ι΄ Τώρα σηκώνωμια νεκρή πεταλούδαχωρίς φτιασίδι. ΙΑ΄ Πού να μαζεύειςτα χίλια κομματάκιατου κάθε ανθρώπου. ΙΒ΄ Άγονος Γραμμή Το δοιάκι τί έχει;Η βάρκα γράφει κύκλουςκι ούτε ένας γλάρος ΙΓ΄ Άρρωστη Ερινύς Δεν έχει μάτιατα φίδια που κρατούσετης τρων τα χέρια. ΙΔ΄ Τούτη η κολόναέχει μια τρύπα, βλέπειςτην Περσεφόνη; ΙΕ΄ Βουλιάζει ο κόσμοςκρατήσου, θα σ’ αφήσειμόνο στον ήλιο. ΙΣΤ΄ Γράφεις·το μελάνι λιγόστεψεη θάλασσα πληθαίνει. Τετράδιο Γυμνασμάτων, Δοσμένα