Εκεί που είχα βγάλει ξανά τον ίδιο δήμαρχο
κι έβλεπα την πόλη να ομορφαίνει κι άλλο
ορμάει ο δρόμος στον τέταρτο
γλυκούλη μου λέει το ’χες ελπίσει
ν’ ανέβαινα μια μέρα για καφέ
βλέπει τα κύματα στον δικό μου
κατέβαινε λέει τα μπρατσάκια
τα χρειάζομαι του κάνω για τον πατέρα μου
ανήμπορος άνθρωπος πώς θα κατέβει
δεν λέω αυτά βλάκα
κι ύστερα πάει στο ανιψάκι
να σε ασημώσω αγάπη μου
το μικρό τού ρίχνει ματίτσα ασαράντιστη
θα πέσω απαλό σα χιόνι
Βουτάει πάλι κάτω
Πηγή: Από τη συλλογή: «Τα ζώα της Κυριακής», εκδ. Το Δέντρο 1988, Καστανιώτης 1996.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου