ως το φίδι
που βγαίνει μόλις απ’ το ντύμα του
και με δέρμα νεώτατο,
βυθάω
−δράκοντας τώρα−
στις αιώνιες γύρα μου δροσιές
και του πελάου και της στεριάς,
κι όλος μαζί,
καθώς ολόγυμνο ένα σώμα
οπού για πρώτη ακούμπησε φοράν απάνω
σ’ άλλο αγαπημένο ολόγυμνο κορμί,
οπού η Αφή του απολυτρώνει μέσα του το απέραντο
κ’ εκμηδενίζει
όλους τριγύρα τους ορίζοντες του κόσμου,
υψώνομαι,
έχοντας βαθιά μου κλείσει
την Αιωνιότητά μου·
ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ (ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου