Ρωξάνη Νικολάου - Ποιήματα

 ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΕ CAFE

Ανάσα συρμή φιδιού

θάλασσα οργωμένη

από τρομώδεις φθόγγους

δεύτερος καθρέφτης

ο χρόνος περιττός.

Το φλυτζάνι στα χείλη

τα χείλη με το κραγιόν

κόκκινο σαν το φιλί

αντρός από επαρχία

αργή

πολύ

αργή

η επιστροφή του στο πιατάκι

με ήχο ανυπόφορο

σαν της στρόφιγγας

των δευτερολέπτων

δυο κορίτσια κάθονται

στο πλαϊνό τραπεζάκι

το γέλιο τους

δια

σχίζει

το στήθος της

οι χτύποι της καρδιάς

πέφτουν χάμω.

*

ΝΑ ΦΥΣΑΕΙ ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ

Να φυσάει το αεράκι

να στάζει η βροχή απ' τα φύλλα

ο ήλιος να στεγνώνει τις πεταλούδες

εγώ να φτιάχνω ήσυχα κάτι

εσύ να έρχεσαι από τα περβόλια

απ' τα ψώνια ή απ' τη θάλασσα

στο πάνω σπίτι να μιλούν

ν' ακούγονται τα βήματά τους

και δεν θα με νοιάζει

αν θα 'μαι πεθαμένη.

*

63 ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΜΑΚΡΙΑ

"Υπάρχει ένας πλανήτης χωρισμένος σε μια σκοτεινή

και μια φωτεινή πλευρά· ανάμεσά τους αναπτύσσονται

σαρωτικοί άνεμοι που φέρνουν μαζί τους καταιγίδες

από κομμάτια γυαλιού".

Μάζευα τα ρούχα που είχα απλώσει κάτω από τη λεύκα

όταν άκουσα τις ψαλμωδίες και τον κόσμο που πλησίαζε

πουλιά δακρύβιων τόπων φτερούγισαν

τη στιγμή που η περιφορά του Επιταφίου σταμάτησε

έξω από το σκοτεινό σπίτι των γονιών μου

το φως της κουζίνας άναψε

κι είδα τον πατέρα μου να πίνει νερό

φορώντας τις πυτζάμες του

μονάχος όσο ένας πλανήτης 63 έτη φωτός

μακριά από τη γη.

*

ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΣΦΟΥΓΓΙΣΤΟ ΔΑΚΡΥ ΣΤΟ ΠΗΓΟΥΝΙ ΣΟΥ ΘΕΕ

Η 92χρονη στο πλαϊνό κρεβάτι κοιμόταν

όλο το πρωί κι όλο τ' απόγευμα

το σώμα συντάρασσαν περάσματα

αόρατων επισκεπτών

ώσπου το βράδυ ήρθε ο γαμπρός

ψηλός, μούσια, κασκέτο ναυτικό

"θα πεθάνω" του είπε

ανοιγοκλείνοντας άηχα τα χείλη

"σ' αφήνω εγώ;" της είπε

φίλησε την παλάμη του

και τον κοίταξε στα μάτια

το άλλο πρωί το κρεβάτι της ήταν άδειο

η καθαρίστρια είχε ξεχάσει

ένα καλαμάκι από κάτω

εκείνο που της έδινα νερό

"διψώ, διψώ, διψώ" φώναζε όλη τη νύχτα.

*

ΤΑ ΞΕΡΟΧΟΡΤΑ

Τα καημένα τα ξερόχορτα

να τα 'πιανα κουβέντα να τα ρωτήσω

αν ξέρουν πως είναι ξερόχορτα

πού ονειρεύονταν να φτάσουν

όταν ήταν ακόμα σπόροι στο στόμα του αέρα

αν τους αρέσει εκεί που είναι

αν έχουν άγχος θανάτου

αν αισθάνονται μειονεκτικά

που δεν έγραψαν βιβλία

που δεν απήγγειλαν ποιήματα

που δεν έκαναν καριέρα

που δεν έχτισαν κάποιο προφίλ

αν ζηλεύουν αν ντρέπονται

αν τ' αρνήθηκαν αν επαναστάτησαν

εναντίον της κοινωνίας των ξερόχορτων

αν ερωτεύτηκαν μέχρι θανάτου

αν σύρθηκαν μέχρι την άκρη των γκρεμών

αν έπεσαν μέσα

αν θέλησαν ποτέ να ήταν κάτι άλλο

από ξερόχορτα

ή ήταν το μόνο που άντεχαν.

Ρωξάνη Νικολάου, Σαλός μαγνήτης, Φαρφουλάς 2022.

Πηγή:https://www.facebook.com/giorgos.alpogiannis/posts/pfbid02rQj6HLtfYgGMsi6vct1FdvADRepffep195jG9B7E9SgyUhCnv8GcFfUyeY94kgMHl