Adam Mickiewicz - Η προσευχή των προσφύγων-

Κύριε Μεγαλοδύναμε!
Μιας αντρειωμένης πολεμόχαρης φυλής
Τα μεστωμένα νιάτα, από του κόσμου
Τα πέρατα, απ'τους τέσσερις ανέμους
Ξαρματωμένα

Τα χέρια τους σηκώνουν προς Εσένα!
Και σου φωνάζουν,μέσ'απ'τα λαγούμια
Της Σιβηρίας, κι απ'του Καυκάσου τα χιόνια,
Κι από τ' Αλγέρι με τους φλογισμένους κάμπους,
Κι απ' της Γαλλίας
Την ξένη χώρα, Κύριε, σου φωνάζουν!

Δεν είναι στην πιστή Σου Πολωνία
Ελεύθεροι να κράζουν τ' όνομά Σου.
Οι γέροι ωστόσο, τα παιδιά μας κι οι γυναίκες,
Ανάμεσ' απ' τα δάκρυα
Σου δέονται, μυστικά,μες στην καρδιά τους.

Κύριε των Σομπιέσκι! Κύριε των Κροσγιούσκο!
Κύριε των Ζαγκελλόν! Κύριε της Πολωνίας!
Ελέησε την πατρίδα μας κι εμάς!...
Και να σου δεηθούμε
Ευδόκησε,ξανά, ως οι πρόγονοί μας,

Στη μάχη ανάμεσα, με τ' άρματα στο χέρι,
Μπροστά σ' ένα βωμό,από ματωμένα
Τύμπανα και κανόνια καμωμένο,
Και κάτου από ένα μπαλντακίνο
Καμωμένο από τ' αετοφόρα φλάμπουρά μας!

Κι ευδόκησε, οι πατέρες μας σαν πρώτα
Μες στους ναούς,στις πολιτείες και τα χωριά μας,
Να επικαλούνται πάλε τ' όνομά Σου·
Και τα παιδιά μας
Να σου προσεύχονται στους τάφους μας απάνω.
Μα πάλε ωστόσο, Κύριε,γεννηθήτω
Το θέλημά Σου, κι όχι το δικό μας!
Αμήν!

Μετάφραση: Τάκης Μπάρλας
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Εκδόσεις Ναυτίλος, 1995.