Έχεις αίμα κι ανάσα.
Είσαι κι εσύ φτιαγμένη από σάρκα,
από μαλλιά και από βλέμματα.
Η γη και τα λουλούδια του Μάρτη,
ο ουρανός, το φως, πάλλονται και σου μοιάζουν-
το γέλιο και το βήμα σου
σαν τα νερά που αναπηδούν-
η ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια σου
σαν σύννεφα μαζεμένα
και το τρυφερό κορμί σου
ένας σβώλος στoν ήλιο.
Γνωρίζεις τις γεύσεις, τις εποχές και τα ξυπνήματα,
έπαιξες κάτω απ'τον ήλιο, μίλησες μαζί μας.
Καθαρό νερό της άνοιξης.
βλαστός, χώμα, ανθισμένη σιωπή,
έπαιξες όταν ήσουνα μικρούλα
κάτω από ένα διαφορετικό ουρανό,
έχεις τη σιωπή μέσα στα μάτια σου,
ένα σύννεφο, σαν πηγή που αναβλύζει από τα βάθη.
Τώρα γελάς και λικνίζεσαι μέσα σ’αυτή τη σιωπή.
Γλυκός καρπός που ζεις
κάτω από τον καθαρό ουρανό
που ανασαίνεις και ζεις στη δική μας εποχή
στην ερμητικά κλεισμένη σιωπή
βρίσκεται η δύναμή σου.
Όπως το χλωρό χορτάρι στον αέρα
ανατριχιάζεις και γελάς, όμως εσύ είσαι γη.
Είσαι άγρια ρίζα. Είσαι η γη που περιμένει.
Cesare Pavese
Πηγή: http://lalunapiena.blogspot.com/2008/03/cesare-pavese.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου