Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2022

Fernando Pessoa - Ποιήματα του ετερώνυμου Αλμπέρτο Καέιρο

 [από την ενότητα «Ο ΒΟΣΚΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ»]



ΧΧΧΙΧ


Πού είναι το μυστήριο των πραγμάτων;
Πού βρίσκεται και δε φανερώνεται
Τουλάχιστον να μας δείξει πως είναι μυστήριο…
Το ποτάμι τι ξέρει γι’ αυτό, το δέντρο τι ξέρει;
Κι εγώ, που τίποτα περισσότερο από αυτά δεν είμαι
Τι ξέρω γι’ αυτό;
Όταν τα πράγματα κοιτάζω κι όταν σκέφτομαι
Τι σκέφτονται οι άνθρωποι γι’ αυτά,
Γελώ σαν ρυάκι που δροσερό κυλά στις πέτρες.

Γιατί το μοναδικό κρυφό νόημα των πραγμάτων
Είναι το ότι νόημα κρυφό δεν έχουνε κανένα.
Απ’ όλα τα όνειρα των ποιητών,
Και απ’ των φιλοσόφων όλες τις σκέψεις,
Απ’ όλα τα παράδοξα, το πιο παράδοξο είναι
Ότι τα πράγματα είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται
Και τίποτα να καταλάβεις δεν υπάρχει.

Ναι, είναι αυτό που οι αισθήσεις μου έμαθαν μόνες τους:
Τα πράγματα δεν έχουν όνομα, ύπαρξη μόνο.
Τα πράγματα είναι το μοναδικό κρυφό
Νόημα των πραγμάτων.


*


XLII



Η άμαξα πέρασε από το δρόμο κι έφυγε
Κι ο δρόμος δεν έγινε ούτε πιο άσχημος ούτε πιο όμορφος.
Έτσι και με των ανθρώπων τη δράση, σε όλο τον κόσμο.
Δεν αφαιρούμε και δεν προσθέτουμε τίποτα.
Περνάμε και ξεχνιόμαστε.

Κι ο ήλιος έρχεται κάθε μέρα στην ώρα του.

                                                                                  7-5-1914


* * *


Όταν έρθει η Άνοιξη
Ίσως πια να μη βρίσκομαι στον κόσμο.
Σήμερα, να μπορούσα θα ’θελα
Την Άνοιξη σαν πρόσωπο να τη σκεφτώ.
Θα μπορούσα έτσι να φανταστώ πως κλαίει για μένα
Βλέποντας πως το φίλο το μοναδικό της έχει χάσει.
Μα η Άνοιξη δεν είναι ούτε πράγμα,
είναι ένας τρόπος να μιλάς.
Ούτε τα λουλούδια, ούτε τα πράσινα φύλλα επιστρέφουν
Υπάρχουν νέα φύλλα, νέα λουλούδια
Υπάρχουν νέες, μυρωδάτες μέρες.
Τίποτα δεν γυρίζει, δεν επαναλαμβάνεται
Επειδή είναι πραγματικό το κάθε τι.

                                                                                  7-11-1915


* * *


Ίσως αυτή να είναι
Η τελευταία μέρα της ζωής μου.
Το χέρι το δεξί μου σήκωσα τον ήλιο χαιρετώντας.
Μα δεν τον χαιρετούσα για αντίο.
Ήμουν χαρούμενος
Που να τον δω ακόμα μια φορά μπορούσα.
–Αυτό ήταν όλο.


* * *


μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης

Πηγή: http://vrelok.blogspot.com/2015/01/196-fernando-pessoa-printa-2007-25.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου