Η συνείδησή μας δεν είναι ούτε διαυγής, ούτε ενιαία και δεν γνωρίζουμε πώς είναι ούτε τα ίδια μας τα συναισθήματα. Προβάλλοντας τα στον κόσμο, αντανακλώνται εισχωρώντας σ' ένα περιβάλλον με διαφορετική πυκνότητα και χαρακτήρα. Κι όταν επανέρχονται σε μας μέσα από ένα άλλο πνεύμα, μεγαλώνουν τη σύγχυσή μας. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με τα πρόσωπα ενός μυθιστορήματος, που δεν είναι τα ίδια και δεν παραμένουν αναλλοίωτα όταν εισπράττονται από τον αναγνώστη. Έτσι ώστε, σ' έναν ορισμένο βαθμό, η κάθε ανάγνωση δημιουργεί εκ νέου ένα λογοτεχνικό έργο και η κάθε γενιά ή εποχή τού δίνει νέο νόημα.
ΔΕΝΤΡΟ Νο 25-26
Μετάφραση: Ισμήνη Κανσή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου