Ήταν σκληρός. Όταν έτρεχα βιαστικός στο σχολείο
Ποτέ δεν ήθελε να τον βλέπω να με παρακολουθεί
Ποτέ δεν είχε μιλήσει για τα συναισθήματά του
Και ποτέ δεν έδειξε πόσο πολύ ενδιαφερόταν για τα παιδιά του
Μερικές φορές με κοιτούσε κρυφά και χαμογελούσε
Μερικές φορές δεν έκανε τίποτα αλλά κάπνιζε πολύ
Γι’ αυτόν το να θυσιαστεί για τα παιδιά του
Ήταν χίλιες φορές ευκολότερο από να μας πει «ψυχή μου»
Τα βαριά, σκληρά από την εργασία χέρια του
Θα έπρεπε να κρατάνε τους ώμους μου σαν τη μοίρα.
Σαν ένας ήλιος που ανατέλλει, κάποιες σκέψεις
Να φώτιζαν το πρόσωπό του μια στιγμή.
Η αγάπη του ήταν κρύα, όπως ένα παχύ στρώμα χιονιού,
Που προστατεύει τα μικρά φυτά από τον παγετό το χειμώνα
Σπούδαζα στη Μόσχα
Με άφησε για πάντα.
Όταν ήρθε ο χρόνος για το Τελευταίο του Ταξίδι
Ευχήθηκε να ήμουν εκεί δίπλα του
Στη συνέχεια όμως, άλλαξε γνώμη
Δεν ήθελε να το μάθω.
Ντρεπόταν για το θάνατό του!
Ω, γιατί το έκανε, γιατί τόσος πόνος;
Μόλις που απόκτησα έναν τέτοιο πατέρα!
Ali Karim (1931-69)
μετάφραση: Γιώργος Σχορετσανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου