Με πόση εγκαρτέρηση, πόση μοναξιά, με πόσα
παράφορα δρομολόγια, προσεγγίσεις σε άγονους
τόπους
προετοιμάζεται, χρόνια ολόκληρα ένας θάνατος.
Με πόση
Ταπείνωση, υποχωρήσεις στους βιασμούς της μνήμης,
παραδοχές
προχωρείς τυφλά σχεδόν, προς το μονόδρομο
Με χαμηλωμένα φώτα, έτοιμος από ώρα σε ώρα να
σκοντάψεις.
Με πόση άσκοπη φροντίδα εξαντλείται η στάθμη της
ζωής.
[Από την ποιητική συλλογή Χρυσάνθεμα, την τελευταία ανολοκλήρωτη συλλογή του Τάσου Κόρφη που περιλαμβάνεται στον τόμο: Τασος Κόρφης, Ποιήματα Β, εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου