Αφού όλα ηρέμησαν,βγήκα στη σκηνή.
Στην παραστάδα της πόρτας,με τα νώτα
ακουμπώντας, αρπάζω,από τη μακρινήν
ηχώ,του αιώνα μου τα γεγονότα.
Τις χιλιάδες τα κιάλα της,πάνωθέ μου,
ρίχνει η μαύρη νυχτιά,που μ'έχει βάλει
στόχο της. Το ποτήρι αυτό,Θε μου,
πάρε μακριά μου αν λύση υπάρχει κι άλλη.
Το γιομάτο πείσμα σχέδιό σου μ'αρέσει.
Σύμφωνοι. Θα τον παίξω αυτόν τον ρόλο.Αλλά
τώρα κάποιο άλλο δράμα είναι στη μέση.
Λυπήσου με,Θεέ μου,τούτη τη φορά.
Πλην η σειρά των πράξεων έχει πια οριστεί.
Μη και δεν είναι ανέκκλητο το τέλος τάχα;
Μοναχός μου,κ'οι Φαρισαίοι τριγύρω μου.Η ζωή
δεν είναι του κάμπου το πέρασμα μονάχα!
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία «Ταξίδι στην ποίηση»,Ναυτίλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου