Η φτωχή Ραχήλ, ωχρή, με ανίατα όνειρα, θεραπευόταν τώρα
ανάμεσα στα μαύρα δέντρα, όπως ένας τυφλός που με το φλάουτο
κάνει ν' ανθίζει το σκοτάδι ή όπως τα παιδικά παιχνίδια που μια
μέρα εξαφανίζονται άξαφνα σα να τα πήρε μαζί του το παιδί-
καθώς πέθαινε, περίλυπο, μέσα στον άντρα.
Τάσος Λειβαδίτης, Βιολέτες για μια εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου