Σα στέκεσαι τα λυγερά μοιάζεις ζαχαροκάλαμα
κι ως περπατάς σαλέβουνε στον κόρφο σου δυο ρόδια,
ο ήλιος σού στρώνει ένα χαλί μέλι και μάλαμα
κι αχολογούν τ' ασημικά πόχεις στα πόδια.
Κοπαδιαστοί χαζεύουμεν όξω απ' τον καφενέ σου
και μια λαχτάρα κρύβουμε στα φυλλοκάρδια:
Έναν καφέ, μια γκόζα με χασίς κι ένα αμανέ σου.
Μα, ωιμέ οι πικροί, πότε θα 'ρθει και μας η βάρδια...
Πηγή: Τα ποιήματα, Κέδρος 1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου