Όξω χιονίζει, κ' είναι πέντε η ώρα...
Ανάψαν μέσ' στο διάδρομο το γκάζι.
Εδώ μέσα η ζωή μας όλων μοιάζει
σαν έξω από τον τόπο κι απ' τη χώρα.
Παρθένες, καρτεράμε τ' άξια δώρα
να 'ρθούνε σ' όλες όπως μας ταιριάζει.
Τα βράδια την ψυχή μας την ταράζει
της ηδονής η αναμονή κι η γνώρα.
Τι να 'ναι της αγάπης το μυστήριο;
Και το κορμί μου τρέμει με τη σκέψη
και το μυαλό δε θέλει να δουλέψει
και γίνεται σωστό βασανιστήριο.
Δε θα βρεθεί κανείς να με κοιτάξει;
Μέσ' σ' ένα χρόνο κλείνω τα δεκάξι.
Ποιήματα, 1962
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου