Ε.Χ. Γονατάς - Η Κρύπτη (αποσπάσματα)

Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνου

στα δέντρα για να βλέπονται τα πουλιά

*

Ένα ψάρι άνοιγε το στόμα του στον ήλιο

που βασίλευε' από τα βάθη του έβγαινε κάθε

φορά αντίς φωνή κι ένα διαφορετικό χρώμα

*

Τα σύννεφα παραμέρισαν λίγο και στο άνοιγμα πρόβαλε

μισό κίτρινο φεγγάρι: Ένα μεγάλο κέρινο αυτί

που τσιτώθηκε καταμεσίς στον ουρανό ν' ακούσει

*

Υπομονή. Θα πήξει το δάκρυ, θα γίνει νησί

*

Ανεβαίνοντας στις πιο ψηλές στέγες, σκαρφαλώνοντας στα πιο

άσπρα μπαλκόνια, πατώντας στα πιο πράσινα φύλλα, σ' ανάβω το

βράδυ το γαλάζιο φεγγάρι, λυγίζω τη νύχτα τις καλαμιές με

τ' αστέρια στη μεριά που κοιμάσαι.

Η Κρύπτη, Στιγμή, 2006.