Γιατί γεννήθηκα μ' αυτές τις λέξεις
που μάταια πάλευαν τον θάνατό τους
και συ άλλες δεν είχες να διαλέξεις
πάρεξ εκείνες που δεν πίστεψαν ποτέ στον εαυτό τους.
Έτσι εγίναμε κι οι δυο ένα σώμα
-λέξη πάνω στη λέξη, λόγια πάνω στα λόγια-
Αβέβαιοι, όπως οι ώρες που περιμένουμε ακόμα
να χτυπήσουνε στα ξεχαρβαλωμένα μας ρολόγια.
Μαγνητικές γκριμάτσες, γρινιάρικες φωνές.
Μιλώντας γδέρνονται τα χείλη.
Τόσα τα χρόνια που πληρώνουμε αβάσταχτες ποινές
τα λόγια μας σμιλεύοντας και κομματιάζοντας τη σμίλη.
Γιατί γεννήθηκα μ' αυτές τις λέξεις
που μάταια πάλευαν τον θάνατό τους
γι' αυτό δεν πρόσεξα πως άλλαξε το ριζικό τους·
Κι εσύ δεν πρόφτασες άλλες να μου μαζέψεις.
Περιφραστική Σπουδή, Άγρα 1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου