Έβλεπα όνειρο, είχα γεύση χρωματιστή, κόκκινη.
Τρως μια ντομάτα, λέει τότενες η όραση.
Κι όμως εγώ είχα γεύση χρωματιστή. Βέβαια,
βέβαια, σκέφτηκα, είμαι τώρα ο ανώτατος Νεκρός,
είμαι ο πιο έρημος Μοναχός τυλιγμένος μ’ αχτίδες.
είμαι στα φώτα των αισθήσεων, απ’ τη γεύση βρέθηκα
στο μη-αντικείμενο, απ’ τα μάτια βρέθηκα στο μη-υποκείμενο.
Και έσκουξε τότενες κεραυνός, ουρανέ ουρανέ
δεν έρχομαι να σ’ αποχτήσω.
Ερυθρογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου