Κλέων Παράσχος -[άτιτλο]

Μακρυά από μένα τώρα πια ολ ̓ αυτά ! — Φεύγει ο χειμώνας.
Οι πρώτες κιόλ ̓ αρχίνησαν χλιαρές ημέρες του Μαρτιού.
Κορίτσια σε προσήλια μέρη καθισμένα σιγοτραγουδούνε,
γεμίζουν ίσκιους γαλανούς οι δρόμοι οι αποσπερνοί . . . ̓́
Έρχεται η άνοιξη· θαρθείς χρυσό, λαμπρό μου καλοκαίρι,
στα δάση, αργά βραδυάσματα, γαλάζια, θάρθετε ξανά,
σε θάλασσες και σ ̓ αμμουδιές, φεγγάρια, θ ̓ απλωθήτε,
αύρα (από που φερμένη;) θα δροσολογήσεις την ψυχή.
Γνώριμος τόπος μαγικός ξανά θα γίνει ο κόσμος,
σαν τη μεγάλη φωτεινή κάμαρα που έπαιζα παιδί.

Ένα ποιηματάκι