Καλύτερα απ' τα λίγα κι από τα στενά, όπου συνδυό και δε μιλούν, συντρείς ο φόβος, κι όπου τυφλός απ' το σκοτάδι ο λύκος μαίνεται,
εκεί, στο βάθος του αίματος, σαν τιμαλφή παλιώνουν τα εγκλήματα, εξευγενίζοντας τις όψεις των δραστών, το συσπασμένο πρόσωπο,την άγρια πείνα,
και νάνι, λιώνουν τα φριχτά μαλάματα, χρόνοι ευγνώμονες λειαίνουν, νάνι,ώσπου να' ρθει, ρόγχος να πάρει, χορηγός,
ο ύπνος, σιγανό πανί,
ο ύπνος, καβαλάρης με δρεπάνι.
Μ' ένα στεφάνι φως, Κέδρος, 1989.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου