Κυριάκος Χαραλαμπίδης - Νυχτερινό για ένα πιάνο που το πέταξαν απ’ το παράθυρο

 Στον Michal Brinkowski 

Ένα πιάνο με ή χωρίς ουρά
μπορεί να μην είναι τίποτα
σ' αξύριστων και άξεστων στρατιωτών τα χέρια.

Μπορεί ωστόσο να είναι το κεφάλι τους
και τα πόδια τους και η ουρά τους
κάτω από πυκνά μαύρα σύννεφα
που μαραζώνουν στον ήλιο.

Μπορεί ακόμα να είναι
η σπασμένη τελευταία νότα
που πέφτει καταγής να φτάσει ως το ποτάμι —
τώρα το λεν Βιστούλα,
κάποτε ήταν άγγελος
με τα φτερά παραμάσχαλα
και τον υδάτινο κόσμο του ώς την κορφή
νυχτερινής ημιτελούς φαντασίας.

Τώρα μπορεί να κοιμάται
στην καρδιά του Σοπέν
προτού τη μεταφέρουν σε ναό
για να πετρώσει εκεί
γονατισμένη πάνω απ' ένα φέρετρο
που το σηκώνουν αργά με προσοχή,
μα τους ξεφεύγει απ' τα χέρια
και κατρακυλά στα σκαλιά.

 (Από τη συλλογή «Ηλίου και Σελήνης άλως», εκδ. Ίκαρος, 2017)

* Σημείωση του ποιητή στο βιβλίο: Από ένα δωμάτιο στη Βαρσοβία αγροίκοι στρατιώτες πέταξαν σε ταραγμένους καιρούς το πιάνο του Σοπέν απ’ το παράθυρο. Η εικόνα του πιάνου που πετιέται καρφώθηκε στο μυαλό μου, σαν είδα από κοντά το δωμάτιο (περιοχή Πανεπιστημίου). Λίγο αργότερα, στο ναό όπου εναποτέθηκε η καρδιά του Σοπέν, έτυχε να βγάζουν ένα φέρετρο και να το κατεβάζουν προσεκτικά από τα σκαλιά. Μπροστά πήγαινε ο ιερέας και ακολουθούσαν αξιοπρεπώς οι συγγενείς και οι φίλοι του νεκρού. Το πιάνο ταυτίστηκε με το φέρετρο, που είχε απάνω του θεωρητικά και την καρδιά του συνθέτη. 

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/special-categories/badges/poihmata-gia-ton-sopen/3/ ]