Λένα Πλάτωνος - Ποιήματα

Η λάθος αγάπη
Είμαστε,
συναρτήσεις φλύαρων απόπατων,
αρμονικών χρωμάτων,
ανάπηρων λοστών
όταν λιώνει το σπίρτο απάνω στο χέρι μας,
και μόνο μέσα μας φωνάζουμε ωχ,
όταν διοργανώνουμε ειδικά πάρτι,
με τα λάθος φιλιά,
στο παιχνίδι της απάτης,
και την ώρα που χύνεται ο καφές,
δίνουμε ο ένας στον άλλον συμβουλές,
που έχουν μέσα τους τη λάθος αγάπη.

Γερμανικός ρομαντισμός,
Ισπανική υποχώρηση,
είναι φράσεις που μας πλήγωσαν,
και ποτέ δε μας χρησίμευσαν.

Μεθαύριο, θα πάμε παρέα στο γιατρό,
μεθαύριο θα ποντάρουμε παρέα στο Προ Πο,
κι αν είναι καλοήθης η αιμορραγία,
κι αν ίσως πιάσουμε κανένα δεκατρία,
θα έχουμε νετάρει στη φιλία το φακό.

Υπερβατικός ερωτισμός,
εσωτερική ματαίωση,
είναι φράσεις που μας βόλεψαν,
μες στο φόβο της απόρριψης.
Μόνο ένα πρωινό, ζωτικής σημασίας,
για λίγο ο κόμπος λύθηκε,
όταν ο ήλιος αναδύθηκε
(απʼ της Αθήνας το Ανατολικό βουνό).

`
*
Ηδύποτο ρουμπίνι
Είναι μια παραλία. Μάλλον σαν άκρη του κόσμου.
Αλλά το μετά της, καθώς είναι άσπρο,
έχει μέσα του το άπειρο των επιλογών, γνωστών και άγνωστων.

Όμως όλες οι προηγούμενες εικόνες, φράσεις, φαίνονται μέσα,
μόνο μέσα από ένα κολονάτο ποτήρι, αστραφτερή διαφάνεια που περιέχει
ένα ηδύποτο ρουμπίνι, και στο χείλος του ποτηριού είναι στερεωμένη μισή
φέτα πορτοκάλι.

Το ποτήρι αυτό πρέπει να αγγίζει σχεδόν το μάτι σου .
Το ποτήρι αυτό, είναι τόσο σημαντικό, όσο και οι εικόνες
που βλέπεις από μέσα του, φιλτραρισμένες πότε από την αστραφτερή
διαφάνεια πότε από το ηδύποτο ρουμπίνι.

Η φέτα πορτοκάλι δεν εμποδίζει αλλά εξάπτει τη χυμώδη σου σύσταση.
Μετά τη σύντομη θέα, κλείνεσαι μέσα σου, διαχέεσαι παντού,
αδειάζοντας το ηδύποτο μέσα στο στόμα σου, στο στόμα τους.
`
*
Σκουπίδια πέραν της ατμόσφαιρας
Θυμάμαι αδερφέ Αντονιόνι
στο Zabriskie Point
να βομβαρδίζει η φοιτήτρια
μέσα στο μυαλό της
τον καπιταλισμό της;

Θυμάμαι και κοτόπουλα,
θυμάμαι και επιπλώσεις
χρυσά μαχαιροπίρουνα
και κτίρια σε εκπτώσεις
να αιωρούνται
μόνο μέσα στο μυαλό της
στο χιπισμό της.

Μικρή είχα δει
σε όνειρο εφιαλτικό
πως ζούσα μʼ ένα άλλο παιδί
σε γυάλινο διαστημικό κλουβί
και άνθρωποι νεκροί
ανέβαιναν από τη γη
ντυμένοι με κοστούμια γκρι
κι όσο ανέβαιναν
τόσο φούσκωναν,
άμορφες μάζες νέων αστερισμών
σε συγκρούσεις με το καθαρό μας το γυαλί,
άμορφες μάζες νέων αστερισμών,
ρακοσυλλέκτες διαστημικοί,
κρυσταλλοποιημένα ούρα αστροναυτών

Σε θυμάμαι ξανά
αδερφέ Αντονιόνι σήμερα
ενώ πληροφορούμαι
πως τα σκουπίδια αυτής της σφαίρας
έμπειροι επιστήμονες
τα εξαπολύουν πέραν της ατμόσφαιρας
Προς το παρόν γελάω
καθώς νιώθω
να αιωρούνται με καθωσπρεπισμό,
βαριά εσπέρα σχηματίζουν
το νέο αστερισμό των σκουπιδιών

Πες μου πες μου Αντονιόνι
το πεπρωμένο εκείνων των παιδιών
που γεννηθήκαν και θα γεννιούνται
κάτω από τον αστερισμό των σκουπιδιών,
κάτω από το μαγνητισμό των απορριμάτων
Ποιο το περιεχόμενο των ποιημάτων,
η αγάπη τους για την Ωραία
ή για το Τέρας;
`
*
ΕΡΩΣ ΠΑΝΤΟΡΙΑΝΑ ΠΑΝΔΩΡΑ”
“ΕROS PANTORIANA PANDORA”

«Αργούν… α… εδώ κι εσύ;» «ναι βρε»
«Έφτασες λοιπόν κι εσύ ως της γης τα πέρατα
πάμε να γιορτάσουμε ρετρό τον έρωτα μαζί».
Οι γονείς διακριτικά φεύγουν… αποφεύγουν
φαγητά σε μπόμπες, θιάσων γκαρνταρόμπες
βάτες που καλύπτουν γάμους ακροβάτες
άντρες ως χάντρες και γυναίκες ίσως άντρες…
Ε, αστροπλόοι και πεζοί
πάμε να γιορτάσουμε τον έρωτα μαζί
για μας θα αναπαραστήσει
πως έρχεται σε στύση
κι ό,τι άλλο του καπνίσει κι ό,τι άλλο αισθανθεί
«Έφτασες λοιπόν κι εσύ ως της γης τα πέρατα»
«καλός χαβαλές»
«πάμε να γιορτάσουμε ρετρό τον έρωτα μαζί, πεινάς;»
«ναι»,«καλά θα φας, έλα έχει κλήρωση με δώρα…»
εκκρεμή πέη που παραπαίει, αισθησιασμός; ονείρωξη; αιδοία σε
αποστείρωση;…
και ρέει ρέει Έρως μωρός Παντοριάνα Πανδώρα
οικοδεσπότης γέρος της δυναστείας των στρας
με πεταλούδας φτερό διαγράφει την οξεία και τους άλλους τόνους
σήματα στίγματα πόνους υπολείμματα συναισθηματικά
εγκαθιδρύει συστήματα μονοτονικά
κι έτσι λύνει του κόσμου τα προβλήματα…
Ε, αστροπλόοι και πεζοί…
`
*
Μια άσκηση φυσικής άλυτη

Τώρα, μαλλιά ξεριζωμένα απάνω από τʼ αυτιά
τα υπόλοιπα αγκάθινα σrεφάνια
δαγκωμένα τοστ στα χέρια
νωπά, από μετάληψη ωφέλιμη στην πέψη
αδιαμαρτύρητες γλώσσες χωρίς γεύση
ομοιόμορφες αδιάβροχες φωνές
σε ποτ πουρί εκατομμυρίων χιτ
πάνω στο ίδιο μπιτ
αποστεωμένα πόδια σε αγώνα στάσης
σε βιτρίνα αθλητική εκεί
κάθε πρωί, κάθε πρωί…

2 παρά πέντε τις μικρές εβδομάδες
3 παρά πέντε τα μικρά Σάββατα
ανύπαντρες μαμάδες άγνωστοι αεροσυνοδοί
με βλέμμα καρφωμένο σε άγνωστη οροφή
η καρφωμένη μοτοσυκλέτα σε κουμπί εντολή
ολοκληρωτικού πολέμου
μέσα σε έγχρωμα καντράν

μέσα μας
στα γρήγορα, στα όρθια φτηνά ρεστοράν
η μασέλα ακριβείας διαμελίζει κάτι σημαντικό από μας
μια άσκηση φυσικής άλυτη
κι εμείς πίσω από ένα παραβάν πάνω σ ʼ ένα πλακάτ
ιδιοφυείς παράλυτοι
άγρια κληρονομιά της κιβωτού του Αραράτ
Θεέ μας υπολογιστή
εννοούμε να σε περιμένουμε για τη λειτουργία
σε τροχιά οριστική, διαστρική, έστω κι ασύλληπτη.

Λένα Πλάτωνος, Τα λόγια μου, εκδ. Οδός Πανός, 2005

Πηγή: https://www.poiein.gr/2017/03/04/eyia-dheuouiio-oa-euaea-iio-aea-iauo-dhaiuo-2005/