Κυτάχτε πώς ακριβώς το δικό μας λάθος κάνει κι' αυτή
και πετά αψηλά και βουίζει
και κτυπά εδώ και κτυπά εκεί
να βρη μια ρωγμή να φύγη.
Δεν ξέρει πόσο χαμηλά είν' οι ρωγμές,
δεν ξέρει πως οι ρωγμές εφάπτονται του πατώματος
και μονάχα πεζή,
και μονάχα σκυφτή και σιωπηλή
χωρίς φτερά και βουίσματα
θα μπορή να περάση.
Πηγή: Κώστας Μόντης, Μικρή ανθολόγηση από την ποίησή του, Λευκωσία 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου