Τι να σας κάνω μάτια μου κι εσάς τους Ποιητές
που χρόνια μου καμώνεστε τις ψυχές τις αήττητες
Και χρόνια περιμένετε κείνο που δεν περίμενα
όρθιοι στη σειρά σαν αζήτητα αντικείμενα…
Δεν πα’ να σας φωνάζουν – ούτ’ ένας σας δεν απαντά
έξω χαλάει ο κόσμος καίγονται τα σύμπαντα
Τίποτα· σεις διεκδικείτε -να ‘ξερα με τι νου-
τα δικαιώματά σας επί του κενού!
Σε καιρούς λατρείας του πλούτου ω της αμεριμνησίας
αποπνέετε το μάταιο της ιδιοκτησίας
Και ο Αντιφωνητής:
Εις θέσιν – εν! Συμπέρασμα κανέν-
α. Τους ζυγούς λύσατε.
Τα κορίτσια φιλήσατε.
Κάνε άλμα
πιο γρήγορο από τη φθορά.
Μαρία Νεφέλη, 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου