Ο Εγγονόπουλος για να πείσει τους άλλους μα και τον εαυτό του, προσπαθώντας ν’ απαγκιστρωθεί από τον δυτικό ορθολογισμό, δηλώνει ξανά και ξανά -τι; υπερρεαλιστής; όχι!- «ορθόδοξος»- στον βαθμό βέβαια, που μπορούσε να είναι ορθόδοξος ή οτιδήποτε ανάλογο ένας υπερρεαλιστής. Με αποτέλεσμα όταν μιλούσες στον υπερρεαλιστή να σου απαντά ο χριστιανός, όταν μιλούσες στον καλλιτέχνη να σου απαντά ο αστός, όταν μιλούσες στον ιεροφάντη της ελευθερίας να σου απαντά ο ιεροεξεταστής κι ανάκατα κι αντίστροφα όλ’ αυτά σε μια χαμαιλεόντεια, πραγματικά υπερρεαλιστική, πρωτότυπη, αιφνιδιαστικά σαρκαστική, πικρή ή διασκεδαστική αλληλουχία αρχών και αντιλήψεων.
Νέλλη Ανδρικοπούλου, Επί τα ίχνη του Νίκου Εγγονόπουλου, εκδόσεις Ποταμός, Αθήνα, 2003, σ. 115
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Κώστα Ρεούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου