Τάκης Βαρβιτσιώτης - Δύο ποιήματα

 ΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ

Οι καθρέφτες ήταν πάντα
Ο πιο μεγάλος μου έρωτας
Μέσα τους κάθε νύχτα φθινοπωριάζει
Βρέχει όλο χάρτινες χρωματιστές κούκλες
Βουβές μορφές απελπισμένες
Αναθρώσκει μια καινούργια σκιά
Μια νυχτωδία του Chopin
Ανταμώνονται τα τρομαγμένα ελάφια
Κι είναι τα παγωμένα τους δάκρυα
Των φαντασμάτων η σιωπή
Μέσα τους κρύβονται κάθε νύχτα
Οι μικρές πεθαμένες

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ  (1987)

...................................................................................................................................................................

FREDERIC CHOPIN

Χλωμοί καβαλάρηδες από ίασπι
Που ξεπροβάλλουν ανέπαφοι
Αναμεσ’ απ’ τη καταιγίδα
Κάτασπρα πλήκτρα ή αστραπές
λησμονημένες θύμησες
Από το μοναστήρι της Valdemosa
Παρόμοιες με σταλαγματιές βροχής
Ερημικής υδρορροής
Μπαλάντες και πρελούδια και νυκτωδίες
Ρόδα υπόχροα φυματικά
Καθώς πληγές που τραγουδούν
Μαζούρκες βαρκαρόλες πολωνέζες
Σμαράγδινοι καταρράχτες
Η δάκρυα που αναθάλλουν
Σε κήπους φθινοπωρινούς
Διάχυτη μελαγχολία
Άρωμα εξαίσιο και φως
Που ωστόσο ζωντανεύει
Ακόμα και τα πεθαμένα βλέφαρα
Η ανοίγει τη βεντάλια του έρωτα
Μέσα στο στρόβιλο των βαλς
Πένθιμο εμβατήριο όπου
Η αιωνιότητα καθρεφτίζεται
Και γαληνεύει

(Από τη συλλογή «Τα δώρα των Μάγων», εκδ. Καστανιώτη, 1999)

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/special-categories/badges/poihmata-gia-ton-sopen/ ]