Έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα, όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι, τί είναι ο δρόμος και πού βγάζει. Ίσως τα μάτια μου να θάμπωσαν ίχνη ζωής κρυσταλλωμένα στις σελίδες, κάτω απ' το φως όσα κοιτούσα και δεν έβλεπα, εκείνοι που πολύ αγάπησα, ανίδεοι σαν εμένα. Έζησα χρόνια και δεν πήρα απάντηση γι’ αυτό που αστράφτει μέσα μου, αυτό που μου 'δωσε πνοή και με σκοτώνει. Έζησα χρόνια και δεν έμαθα.
[πηγή: Τόλης Νικηφόρου, Ο πλοηγός του απείρου. Ποιήματα 1966-2002, Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 307]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου