Γιώργος Θέμελης - Εισαγωγή στη συλλογή Ars Poetica

Τί να πεί κανείς για την Ποίηση; τί μπορεί να πεί; Δε λέγεται – γίνεται. Δεν καθορίζεται – συντελείται, όπως το μέγα Αναμενόμενο.
Είναι ίσως η απεγνωσμένη κλήση του με χίλια ονόματα, η κλήση του και η πρόγευσή του μες στο κατορθωμένο Ποίημα.
Είναι ίσως η αναγγελία του ή το εκθαμβωτικό του μήνυμα μ’ επείγουσες ανακοινώσεις μέλλοντος.
Είναι ίσως...
Μα ο σκοπός μου δεν είναι να πω και να ορίσω το ανείπωτο και σε μια γλώσσα εξαρθρωμένη στην υπηρεσία του τίποτα.
Έπειτα πιστεύω και δεν πιστεύω. Καρτερώ να πιστέψω.
Αμφιβάλλομαι ανάμεσα παραδοχή και απόρριψη, ανάμεσα νυχτερινή συντέλεια και εωθινή καμπάνα.
Ως να σταμάτησε μέσα μου ο καιρός να παίξει με το θάνατο, σαν το ζυγό που αργοζυγιάζεται: κατά δώθε κατά κείθε, ώσπου να γύρει...
Κατά πού;
Ο σκοπός μου είναι να μιλήσω, όπως θα’ θελα να μιλήσω μέσα σ’ ένα τωρινό αύριο, που μάχεται κάθε στιγμή να γεννηθεί, όπως θα μιλήσουν κάποτε ίσως οι άνθρωποι, όταν θα μάθουν μα μιλούν.
Συγχωρείστε με

Εισαγωγή στη συλλογή Ars Poetica, Θεσσαλονίκη 1974

Aπ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου