Αντώνης Φωστιέρης - Δύο ποιήματα

OΡΙΣΤΙΚΗ, ΧΡΟΝΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ

– Χτες το πρωί
Στις έντεκα
Σκοτώθηκε
Ο πιο καλός μου φίλος.

Πόσο αόριστος
Μπορεί να είναι πράγματι ο Αόριστος
Όταν με τόση ακρίβεια
Σφραγίζει οριστικά
Τα περασμένα;

Ερώτημα που άφησε αναπάντητο
Η ένοχη ασάφεια
Του χρόνου.

Και μόνο η έγκλιση
Με παρρησία προσπαθεί
Να διαψεύσει
Οξύμωρα
Το ψεύδος:

– Χτες το πρωί
Σκοτώθηκε.

(Ούτε μια ελάχιστη
Ρωγμή αμφιβολίας,
Μια ενδεχόμενη
Ελπίδα ελπίδας.
Ούτε).
Με παρρησία σώζοντας
Της γλώσσας την τιμή
Σε μιαν απάντηση.

Σταράτη.

Οριστική.


Η ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ξέρω
Δεν ξέρω τι σημαίνει ακριβώς
Αλλά το λέω:

– Το σώμα σου είναι
Η σάρκα του χρόνου.

(Ποια σκέψη μπόρεσε ποτέ
Να ξεδιαλύνει
Ώς το μεδούλι του
Ένα στίχο;
Ποιο αίσθημα
Να ξεκλειδώσει επάξια
Μια λέξη;/Ανάστροφα,
Η απορία μοιάζει αρκούντως
Παιδική).

Μήπως θέλει να πω:
Ακούω στο στήθος σου
Ριπές δευτερολέπτων;

Μήπως θέλω να πει:
Το πνεύμα ενδίδει αδιάντροπα
Στα θέλγητρα της ύλης;

Δεν ξέρω
Ξέρω τι σημαίνει
Αλλά το λέω:

– Το σώμα σου ένδυμα
Μανδύας του Παντός.

Πηγή: https://www.poeticanet.gr/dyo-poiimata-a-2089.html