Κι έτσι γυρίσαμε την τελευταία σελίδα. Οι δρόμοι
Της επιστροφής αδιέξοδοι. Θα πρέπει
Ν’ αφήσω τις αόρατες αφές, τους σιωπηλούς ήχους,
Τη νύχτα που γράφει συνθήματα στους τοίχους.
Κι έτσι γυρίσαμε την τελευταία σελίδα. Απόψε, αύριο,
Ή μεθαύριο, η έννομη τάξη θα σβήσει τα ίχνη
Των χαμένων.
Άμωμοι εν οδώ. Κι ήταν
Η γυναίκα που περνούσε από χέρι σε χέρι σαν φυλαχτό,
Το μπαρ με τους μεθυσμένους, το αίμα
Στο χώμα, οι φίλοι,
Σκιές που δεν μπορείς να σκοτώσεις.
Άμωμοι εν οδώ. Κι ήταν
Τα χείλη μου υγρά, σαν κόκκινα
Ανθόφυλλα του Μάη.
Της επιστροφής αδιέξοδοι. Θα πρέπει
Ν’ αφήσω τις αόρατες αφές, τους σιωπηλούς ήχους,
Τη νύχτα που γράφει συνθήματα στους τοίχους.
Κι έτσι γυρίσαμε την τελευταία σελίδα. Απόψε, αύριο,
Ή μεθαύριο, η έννομη τάξη θα σβήσει τα ίχνη
Των χαμένων.
Άμωμοι εν οδώ. Κι ήταν
Η γυναίκα που περνούσε από χέρι σε χέρι σαν φυλαχτό,
Το μπαρ με τους μεθυσμένους, το αίμα
Στο χώμα, οι φίλοι,
Σκιές που δεν μπορείς να σκοτώσεις.
Άμωμοι εν οδώ. Κι ήταν
Τα χείλη μου υγρά, σαν κόκκινα
Ανθόφυλλα του Μάη.
Τάσος Κόρφης, Εγκώμια, ποιήματα, εκδ. Πρόσπερος, Αθήνα, Οκτώβριος 1993, σ. 29.
Πηγή: https://www.facebook.com/photo/?fbid=1575206463042180&set=a.112615849301256
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου