| Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός. Και να που, σήμερα, μου δείξανε τον κόσμο τους. Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρος. Και είπα ευθύς: «Μ’ αρέσει ο νόμος τους». |
| Τον κόσμο αντίκρισα μέσ’ απ’ τα ρόπαλά τους. Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. Και σαν με ρώτησαν «Σε διασκεδάζει;», είπα: «Πολύ!» |
| Κι από την ώρα εκείνη, λέω «Ναι» σε όλα. Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω. Για να μη με τυλίξουνε σε καμιά κόλλα, ό,τι κανένας δεν εγκρίνει, το εγκρίνω. |
| .............................................................. |
| Φονιάδες είδα, κι είδα πλήθος θύματα. Μου λείπει θάρρος, μα όχι και συμπόνια. Και φώναξα, βλέποντας τόσα μνήματα: «Καλά τους κάνουν — για του έθνους την ομόνοια!» |
| Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω: «Σταματήστε!» Μα ξέροντας πως κρυφοκοίταζε ο χαφιές, μ’ άκουσα να φωνάζω: «Ζήτω! Προχωρήστε!» |
| Δε μου αρέσει η φτήνια κι η κακομοιριά. Γι’ αυτό κι έχει στερέψει η έμπνευσή μου. Αλλά στου βρώμικού σας κόσμου τη βρωμιά ταιριάζει, βέβαια —το ξέρω— κι η έγκρισή μου. |
| μτφρ. Μάριος Πλωρίτης (1919-2006) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου