Λίνα Κάσδαγλη -Ποίημα

Απόψε είμαστε οι δυο μας πρόσωπο με πρόσωπο, Σελήνη.

Χρόνια μού θέριζες τα σπλάχνα με το κοφτερό σου δρέπανο

χρόνια τα μάτια μου βουλιάζαν μες στην ασημένια λίμνη

των δακρύων σου,

κι εγώ σωνόμουν καθώς έσβηνε η θωριά σου και χανόσουνα

κι αφουγκραζόμουν άγρυπνη την κουκουβάγια τη θεραπαινίδα

σου να προμηνάει το θάνατο.

Απόψε είμαστε οι δυο μας μόνες και δε σε φοβάμαι πια,

σχεδόν σε αγάπησα Σελήνη,

- Εσύ, μια ωραία νεκρή με το επαργυρωμένο σου πρόσωπο

κι εγώ, ζεστό κομμάτι σάρκα που θα γίνω ρίζα και λουλούδι.

Πηγή: Ενδέκατο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας, το 1991 και βρισκεται στα Πρακτικά του Συμποσίου.

Αναδημοσίευση από: Χαρτοκόπτης του Γ. Χ. Θεοχάρη.