Ήμουν παιδί του Έκτορα
Με πέταξαν από τα τείχη βρέφος
μην πάρω εκδίκηση σαν μεγαλώσω
για τον θάνατο του πατέρα.
Στριφογύριζα στον αέρα
αιώνες ολόκληρους
θαρρείς ακόμη στριφογυρνώ
τα χέρια μου αρπάζαν το κενό
σαν στήθος Ανδρομάχης
βύζαινα το μηδέν
από κάτω έχασκαν
τα στόματα των νικητών
ζαλίστηκα να κοιτάζω
κι έκλεισα τα μάτια.
Κι ήθελα τόσο πολύ να παίξω
με το ξύλινο αλογάκι...
(Τι να πέφτει ένα παιδί
τι να πέφτει μια Τροία...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου