Πριν τούτη την ολέθρια Χώρα του Φόβου αφήσουμε
Για άλλα μέρη που καλά φρουρούνται κι όπου
Το εσύ είσ’ εσύ, το εδώ είν εδώ, κι ένα το σπίτι μας,
Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι πήραμε μαζί μας όσα γεννούν
Τις εικασίες μας πως πίσω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα κρύβεται
Κραταιά η παρουσία Του. Γιατί κατάρα θα ’πεφτε πάνω μας
Αν ο Θεός μια νύχτα δώριζε σ’ εμάς τα χείλη, τα μαλλιά Του,
Κι εμείς νομίζαμε πως ζήσαμε μια βραδιά έρωτα,
Κι όχι μια νύχτα με την ασάλευτη αιωνιότητα,
Και πως το κάθε αγκάλιασμα μοιραία θα τελειώσει
Στον πρωινό καφέ, όταν θα ξημερώσει.
Μετάφραση: Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου
Πηγή: Δημήτριος Καπετανάκης, Δοκίμια και Ποίηση Μεταφρασμένα, από τη δίτομη έκδοση των «Έργων» του, μετάφραση: Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, Γιάννης Καλιφατίδης, Ευαγγελία Stead, Μαριάννα Τζιαντζή, Λίζυ Τσιριμώκου, σημειώσεις: Εμμανουέλα Κάντζια & οι μεταφραστές, Εταιρεία Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού & Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2023, σ. 522.
Πηγή: https://www.facebook.com/costasreousis/posts/pfbid0m7Vu3B1yBHnDayQfeHD3hsahBEB482ZztWMSrBrrWVYoFL96FekcUwVLVMeHxG7xl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου