Δημήτρης Καταλειφός -Ποιήματα

 Παράθυρα

[…]

Ζωές περίκλειστες,

που γλίστραγαν σαν τη δική του,

ρυάκια και ποτάμια

να χυθούν στη θάλασσα.

πόσο ξένοι ερχόμαστε και φεύγουμε,

ενώ θα μπορούσαμε ίσως να ξανοιχτούμε.

 

 

Γαλάζιο

 

Το καλοκαίρι είναι φωνακλάδικο.

Ειδικά σε παραλίες λαϊκές, όπως εκείνη.

Στην αμμουδιά κάθε χρονιά

Έλεγαν σχεδόν τα ίδια.

Με χιούμορ ατυχίες του χειμώνα.

Η θάλασσα μπροστά, ένα απαλό γαλάζιο.

 

 

Φάληρο

 

Σώμα λυπημένο

στον κήπο εκείνο του Φαλήρου.

Τζιτζίκια και πεύκα,

κι ο τοίχος τιρκουάζ πιο μέσα.

Μέσα και έξω

οδύνη και αιδώς,

περιγέλαστος Ιούλιος

για τους αρχάριους.

Λίγα μέτρα παρακάτω,

πέρα απ’ την παραλιακή,

κόσμος ρίχνονταν στη θάλασσα,

μακροβούτια και πατητές,

και η αμμουδιά, φιλόξενη μήτρα

να χώσουν το γλέντι τους.

Γύρισε νύχτα,

ξάπλωσε στο δικό του στρώμα

και λαβωμένος αποχαιρέτησε

καλοκαίρια του μέλλοντος.

Πηγή:Ποιήματα από τη συλλογή «Πίσω από τζάμια θολά», εκδ. Πατάκη, 2021.

Αναδημοσίευση από:https://www.fractalart.gr/oi-thalasses-ton-poiiton-5/