Αγγελικη Ελευθερίου - Ποιήματα

 Υγροί τοίχοι
ξένων σπιτιών
ρουφάνε τη ζωή μου
γκρεμίζουν τον ήλιο στα παράθυρα
εκδίδουν τους βοριάδες μακριά
καλλιεργούν στα θεμέλια έντομα
και δηλητηριασμένα μανιτάρια
ζωγραφίζουν στο αίμα μου
κηλίδες αφροδίσιες
με σαρκοβόρα σχήματα
και χρώματα
Ονειρεύομαι

 

*

 

Στο μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας
Μπροστά στο εικόνισμα του Άι- Γιώργη, στη Σύρα
 
Μπήκε γδαρμένη
με μάτι από καντήλι
στο ξωκλήσι
και είπε
«Άγιε μου Γιώργη» είπε
«σταμάτα να σκοτώνεις πια τα φίδια
Να με»
Ήταν δεκατριώ χρονώ
(ΩΔΙΝΕΣ, 1982)

 

Θριαμβικοί και λυπημένοι

Περνάμε μες στον κόσμο.

Διανύομε χιλιόμετρα γιορτής

Κι ακολουθίες πένθιμες

Με πρόσωπα συγκεντρωμένα.

Τραγικά.

Φορώντας για διάδημα

Το αμετάκλητο που μας χωρίζει.

 

*

 

Η στάθμη της νύχτας

Χαμήλωσε επικίνδυνα απόψε.

Μεσ’ απ’ τα σύρματα

Λέξεις βαριές

Ανάσες ξέπνοες ετοιμοθάνατων

Δε θα προλάβουν.

 

Αγνοημένο όνομα οι ζωές μας

Και πράξεις ξαφνικές.

 

*

 

Νύχτα εκκλησιών απόψε

Άφωνη νύχτα

Φωλιά ψυχών.

Ξαφνικά ένας θόρυβος

Σα να τσαπίζουν κήπο

Ή να ανοίγουν τάφο

 

*

 

Άλλοι όγκοι

Μεγέθη μυθικά

Κατατομές ακατάβλητες

Περιφρουρούν

Το σώμα σου.

Αυλή μοναστηριού

Το πρόσωπό σου

Αναπαύει την αμαρτία.

Πάντως

Εγώ όταν σε σκέφτομαι

Πέφτω ξαφνικά

Σα χιλιάδες ποτήρια

Που σπάνε.

(ΑΡΓΑ Τ’ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, 1990)

 

Κάποιος

Θα πλύνει κάποτε

Το αίμα απ’ το μαχαίρι

Κάποιος που δε θα ξέρει

Ούτε και θα ’χει υποπτευθεί

Έτσι θα γίνει

Βέβαια, μπορεί

Και να πετάξει το μαχαίρι

Στα σκουπίδια

Και θα ’ναι κρίμα

Όχι για το αίμα – φυσικά

Αλλά για την υπέροχη λαβή

Τη λίγο σκαλιστή

Στα δύο γράμματα

Τα αρχικά

Τα αιματοκυλισμένα

(ΚΑΠΟΙΟΣ, 2004)

 

Πηγή: https://www.oanagnostis.gr/cry-me-a-river/