Το άθλημα της βροχής πάνω στους τανυσμένους κάμπους,
οι σφυρίχτρες που δωρίζουν το πράσινο στις φυστικιές,
το πρόωρο ξύπνημα της πνιγμένης με καπνό εξοχής,
τόσες ομίχλες πού έκρυψαν τα σπίτια καί τα τραίνα
ανώφελοι πολίτες ενός ουρανού πού μυρμηγκιάζει από αμφιβολία,
ενός καιρού πού φεύγει μεσ'το αραιωμένο με όνειρα νερό.
Μέσ'το νερό,κάτω απ'τον ύπνο
στίς θέσεις πού μόνο η μουσική στοχάστηκε
αυξάνουν τα δέντρα κι οι αθέατοι κήποι.
Με πιάνα ολόχρυσα καί χαλάζι αργυρό
στην πανάκριβη ώρα του γάμου σας
στά κατάφορτα με αμύγδαλα μαλλιά σας
στά πλούσια με κυάμους λόγια σας
οι ώρες σιγούν καί τα ρουμπίνια ενθουσιάζονται
όπως οι μοχθηρές γυναίκες των αστών
ενθουσιάζονται μεσ'τα σεμνά όνειρά τους.
(1978)
Στο δρόμο της χώρας, Άκμων 1980 και Ίκαρος 1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου