Η Κριτική μου φαίνεται θα με μαλώσει πάλι
και θα φορέσει τα γυαλιά με σουφρωμένα φρύδια
και τέτοια λόγια θα μού ᾿πει:
− Δεν έχει τάχα η λύρα σου άλλες φωνές να βγάλει,
αλλά μάς ψέλνει πάντοτε τα ίδια και τα ίδια
για την αγάπη σου; ντροπή!
Και βέβαια στο διάβολο και πάλι θα με στείλει
και θα με πει μονότονο στο θέμα και στους στίχους·
αλλά κ᾿ εγώ θε να τής πω:
−Μήπως αλλάζουν μυρωδιά τα ρόδα τού Απρίλη,
και τ᾿ αηδονάκια τα δειλά μήπως αλλάζουν ήχους,
μήπως αλλάζουνε σκοπό;
Άι! Κριτική παράξενη, όπως σ᾿ αρέσει κρίνε,
μα όπου καθένας μας πονεί εκεί κι᾿ ο νους του είναι.
Πηγή: Χειμωνανθοί, 1888
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου