σε κάθε κόμπο κάθε άρθρωση
ρουφώντας από τις ρωγμές χυμό.
Κι εσύ διαρκώς αναδυόσουν πιο ακέρια
με σκέπαζες με την πολύβουη φυλλωσιά σου
την αρμυρή δροσιά της θαλασσινής σου νύχτας
και με ταξίδευες όλο το δρόμο
από το αγρίμι ώς τον άνθρωπο.
Σίφνος, Αύγουστος 1959
Από την ποιητική συλλογή Θάλασσα επαγγελίας
Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, Ποιήματα, ΙΙΙ: 1959-1973, Κέδρος, Αθήνα 1998, σ. 80.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου