Τάκης Παυλοστάθης - Το παράθυρο

Ανοίγω το παράθυρο

και προχωράω με το βλέμμα ώς το σύννεφο.

Ανομολόγητα βουνά

γύρω.

Μια κοπέλα στην ταράτσα

κλείνοντας το φετεινό τετράδιο του θετικού φροντιστηρίου

προχωράει προς τη στέρνα.

Βουνά οδηγητές.

Κατακόρυφος πολυόροφος νους

και στο δάπεδο τέσσερα πέντε παιδιά

κυττάζουν προς την κορυφή χαμένα.

Ο Γιάννης άφησε μουστάκι

και τα δικά μου τα μαλλιά σχεδόν μακρύνανε.

Αλλά κύττα ο Γιάννης Γκούρας

με τα ωραία στους ώμους μαλλιά

με το τραχύ το μέτωπο

λάμπει κάτω απ' τις σφαίρες

καθώς γυρίζει, μόνος, να πάρει την κάπα του

λάμπει

στη Γραβιά.

Κύττα το Θανάση Διάκο μ' ένα του κύτταγμα ευθύ

ρίχνει φως και ουρανούς

σε γέφυρες και σε φαράγγια.

Ανομολόγητα βουνά

το παράθυρο έχουν τώρα φράξει με το σίδερο

δυστυχισμένοι και ελάχιστοι βουλιάζουμε.

Αν τύχει και μας βλέπετε μέσ' από το φως σας

μιλήστε εσείς

μιλήστε μας

Ακούμε ακόμα.

περ. Νήσος, τ. 3, Ιούνιος 1984

Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη